Pistolet maszynowy MP 34

MP 34(ö)

Państwo	III Rzesza
Producent	Solothurn Waffen – Steyr
Rodzaj	pistolet maszynowy
Historia
Prototypy	1924
Produkcja	1924–1940
Dane techniczne
Kaliber	9 mm, 7,63 mm lub .45
Nabój	9 × 19 mm Parabellum 9 × 23 Steyr 7,63 × 25 Mauser .45 ACP
Magazynek	pudełkowy na 32 naboje
Wymiary
Długość	851 mm
Długość lufy	198 mm (6 bruzd prawoskrętnych)
Masa
broni	4,36 kg (pusty) 4,93 kg (załadowany)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	414 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	500 strz./min
Zasięg skuteczny	200 m

Maschinenpistole 34(ö). (MP 34(ö), Solothurn S1-100) – niemiecki pistolet maszynowy skonstruowany przez wytwórnię Rheinmetall, produkowany przez szwajcarską firmę Solothurn AG i austriacką Steyr.

Nie jest to ta sama konstrukcja co MP 34 konstrukcji Hugo Schmeissera z zakładów Bergmanna w Suhl, znana także pod oznaczeniami MP 34 Bgm (Bgm – skrót od Bergmann) lub Bgm 34. Broń ta była produkowana w Danii pod nazwą BMK 32 (przyjęta na uzbrojenie armii duńskiej), a po wybuchu wojny przyjęta na wyposażenie Waffen-SS również pod oznaczeniem MP 34. Na pierwszy rzut oka pistolety obu typów wyglądają bardzo podobnie.

Historia

Pistolet maszynowy zaprojektowany w 1924 roku w biurze konstrukcyjnym firmy Rheinmetall z Düsseldorfu przez Louisa Stange. Ze względu na zakaz produkowania broni automatycznej przez Niemcy zawarty w traktacie wersalskim produkcję pistoletu uruchomiono w należącej do Rheinmetall szwajcarskiej firmie Solothurn.

Konstrukcja broni była nieco podobna do pistoletu MP 28 konstrukcji Hugo Schmeissera, z magazynkiem z lewej strony, perforowaną osłoną lufy i drewnianą kolbą (kolba MP 28 była odrobinę smuklejsza). Od wersji Steyr 30 z lewej strony znajdował się także przełącznik rodzaju ognia na ciągły lub pojedynczy. Z prawej strony lufy można było zamocować bagnet.

Produkowany w Szwajcarii pistolet nosił oznaczenie Solothurn S1-100. Od 1930 do 1940 roku produkowano go także w austriackiej fabryce Steyr. Sprzedażą pistoletu zajęła się spółka SWS (Solothurn Waffen – Steyr) z siedzibą w Zurychu w Szwajcarii. Nabywcami broni były głównie kraje Ameryki Południowej takie jak Chile, Salwador, Boliwia, Urugwaj. Chrzest bojowy pistoletu (na amunicję .45 ACP) miał miejsca na początku lat 30. XX wieku podczas wojny o Gran Chaco. Broń w wersji strzelającej amunicją Mausera kalibru 7,63 x 25 mm Mauser sprzedawano do Chin i Japonii. W 1930 roku w wersji Steyr 30 strzelającej nabojem 9 x 23 Steyr został przyjęty na uzbrojenie policji austriackiej. W roku 1934 także armia austriacka wprowadziła go na uzbrojenie, ale w jeszcze innej wersji Steyr 34 na nabój 9 mm Mauser.

W 1935 roku uzbrojono w pistolet Steyr-Solothurn na amunicję 7,65 mm Parabellum policję portugalską. Broń tę oznaczono jako Steyr m/935.

Po aneksji Austrii przez hitlerowców w 1938 roku produkowane przez Steyra pistolety (tylko kalibru 9 × 19 Para) zostały przyjęte na uzbrojenie niemieckich jednostek policyjnych, oddziałów SS i jednostek drugiej linii. W nomenklaturze niemieckiej nazywano tę broń Steyr-Solothurn lub MP 34(ö) od niemieckiego Österreich – Austria. Broń produkowana od 1939 do 1940 nie posiadała uchwytu bagnetu i wykonywana była tylko w jednej wersji na amunicję 9 x 19 mm Parabellum.

Opis konstrukcji

Pistolet maszynowy MP 34 był indywidualną bronią automatyczną działającą na zasadzie odrzutu swobodnego zamka. Strzelanie z zamka otwartego, ogniem pojedynczym lub ciągłym. Przełącznik rodzaju ognia po lewej stronie komory zamkowej. Zasilanie z magazynka o pojemności 32 nabojów dołączanego z lewej strony broni. Lufa w ażurowej osłonie metalowej z uchwytem na bagnet z prawej strony (do 1939 roku). Przyrządy celownicze mechaniczne, muszka na osłonie lufy i nastawny celownik krzywkowy.